Ο κόσμος χωρίς ασφάλιση: Ένα φανταστικό (ή εφιαλτικό;) σενάριο!

Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου

Φανταστείτε για μια στιγμή έναν κόσμο όπου η έννοια της ιδιωτικής ασφάλισης δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε ασφαλιστήρια συμβόλαια, ούτε πράκτορες, ούτε καλύψεις κινδύνων. Μια κοινωνία όπου κάθε άτομο, κάθε επιχείρηση, κάθε επένδυση πορεύεται απολύτως ακάλυπτη απέναντι στο απρόβλεπτο. Πώς θα διαμορφωνόταν η καθημερινότητα, η οικονομία, η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων;

Η ζωή χωρίς το “και αν…”

Χωρίς ιδιωτική ασφάλιση, η καθημερινή ζωή θα ήταν ένα διαρκές παιχνίδι ρωσικής ρουλέτας. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ξέρεις ότι ένα τροχαίο σημαίνει χιλιάδες ευρώ από την τσέπη σου — και πιθανότατα χρεοκοπία. Πηγαίνεις στον γιατρό και πληρώνεις ολόκληρο το κόστος, όσο δυσθεώρητο κι αν είναι. Πυρκαγιά στο σπίτι; Χάνεις τα πάντα, χωρίς καμία αποζημίωση, χωρίς καμία βοήθεια για επανεκκίνηση.

Η έννοια του ρίσκου θα αποκτούσε κυρίαρχη θέση στις ανθρώπινες αποφάσεις. Ο επιχειρηματίας θα δίσταζε να επενδύσει. Ο εργαζόμενος θα φοβόταν να πάρει αναρρωτική άδεια. Οι οικογένειες θα αμελούσαν ιατρικές εξετάσεις, ζυγίζοντας το κόστος. Και οι ευάλωτοι; Θα παραδίδονταν στην τύχη.

Οικονομίες σε κόκκινο συναγερμό

Το οικοδόμημα της σύγχρονης οικονομίας, όπως το γνωρίζουμε, στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ασφάλεια που προσφέρει η ιδιωτική κάλυψη. Η ασφάλιση δεν είναι απλώς προϊόν. Είναι εργαλείο σταθερότητας, επενδυτικό θεμέλιο, μοχλός ανάπτυξης. Σε έναν κόσμο χωρίς αυτήν, η οικονομική δραστηριότητα θα κινούνταν με φρενήρη επιφυλακτικότητα, με καταναλωτές και επιχειρήσεις να ζουν σε καθεστώς φόβου.

Οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν στεγαστικά δάνεια, καθώς το ακίνητο δεν θα προστατευόταν. Οι εταιρείες logistics θα απέφευγαν τις μεγάλες μεταφορές, χωρίς κάλυψη ζημιών. Οι καταναλωτές θα περιόριζαν δραστικά τις αγορές τους, γνωρίζοντας ότι τυχόν απώλειες δεν αποζημιώνονται.

Η κοινωνία της δυσπιστίας

Η ασφάλιση δεν προστατεύει μόνο από οικονομικούς κινδύνους. Δημιουργεί σχέσεις εμπιστοσύνης: μεταξύ συνεργατών, μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, μεταξύ αγοραστή και πωλητή. Χωρίς αυτήν, οι συναλλαγές θα συνοδεύονταν από βαθιά καχυποψία. Οι άνθρωποι θα απέφευγαν οποιοδήποτε ρίσκο και οποιαδήποτε δέσμευση που θα μπορούσε να τους εκθέσει στο απρόβλεπτο.

Το ασφαλιστικό συμβόλαιο, στην ουσία του, είναι υπόσχεση. Ότι κάποιος θα σταθεί δίπλα σου όταν όλα πάνε στραβά. Χωρίς αυτή την υπόσχεση, η αλληλεγγύη μετατρέπεται σε ζήτημα ελεημοσύνης — και η αξιοπρέπεια σε πολυτέλεια.

Ένας κόσμος πιο μοναχικός

Χωρίς ιδιωτική ασφάλιση, ο κοινωνικός ιστός αποδυναμώνεται. Κανείς δεν μπορεί να προγραμματίσει, να ονειρευτεί, να δημιουργήσει χωρίς την αίσθηση προστασίας. Όλα γίνονται πιο προσωρινά. Οι άνθρωποι επενδύουν λιγότερο στον εαυτό τους, στις σχέσεις τους, στο μέλλον τους.

Ασφαλισμένοι ή όχι, η παρουσία της ασφάλισης γύρω μας είναι αυτό που μας επιτρέπει να ζούμε με λιγότερο φόβο. Να παίρνουμε ρίσκα. Να κυνηγάμε στόχους. Να αγαπάμε, να φροντίζουμε, να προσφέρουμε, να επενδύουμε, να χτίζουμε.

Το απρόβλεπτο ως νόρμα

Σε έναν κόσμο χωρίς ασφάλιση, το απρόβλεπτο δεν είναι πρόβλημα — είναι ολόκληρη η πραγματικότητα. Ο κόσμος δεν σταματά να κινείται. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν, να εργάζονται, να ελπίζουν. Αλλά το κόστος του ρίσκου μεταφέρεται ατόφιο στον καθένα. Και αυτό, σε μια κοινωνία με ανισότητες, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.

Η ασφάλιση δεν καταργεί το απρόβλεπτο. Το εξημερώνει. Και μόνο μέσα από αυτή την εξημέρωση μπορούμε να χτίσουμε έναν πιο δίκαιο, ασφαλή και ανθρώπινο κόσμο.