Solvency II και καινοτομία: Μία ισορροπημένη προσέγγιση από τον Κυριάκο Τυλλή

Ακολουθήστε μας στο Linkedin και συνδεθείτε με άλλους επαγγελματίες του κλάδου

Φρένο ή κίνητρο για την καινοτομία στον ασφαλιστικό κλάδο;

Τα τελευταία χρόνια, μία από τις πιο συχνές συζητήσεις στον ασφαλιστικό κλάδο αφορά τον ρόλο που παίζει το κανονιστικό πλαίσιο Solvency II στην ανάπτυξη της καινοτομίας. Ενώ οι απόψεις διίστανται, υπάρχουν σημαντικές φωνές που προσφέρουν ισορροπημένη ματιά στο θέμα, αναγνωρίζοντας τόσο τις προκλήσεις όσο και τις ευκαιρίες που δημιουργεί το κανονιστικό πλαίσιο.

Στα πλαίσια πάνελ συζήτησης κατά τη διάκρεια του πρόσφατου Ασφαλιστικού Συνεδρίου, ο Κυριάκος Τυλλής, Ανώτερος Εκτελεστικός Διευθυντής της Κόσμος Ασφαλιστική, πρόσφερε μία διαφορετική οπτική σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα. Στην τοποθέτησή του αναφορικά με το αν το Solvency II ενθαρρύνει ή περιορίζει την καινοτομία, ο κ. Τυλλής υιοθετεί μία ρεαλιστική προσέγγιση που αναδεικνύει τη διπλή φύση του κανονιστικού πλαισίου.

Πρόοδος και σημείο αναφοράς

«Το Solvency II αποτέλεσε μια τεράστια πρόοδο και σημείο αναφοράς για τον ασφαλιστικό κλάδο», τονίζει ο κ. Τυλλής. Η εισαγωγή μιας πιο ολιστικής προσέγγισης στη διαχείριση κινδύνων, στη διαφάνεια και στην κεφαλαιακή επάρκεια αποτέλεσε ουσιαστικά ένα κομβικό σημείο για την ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά. Σύμφωνα με την άποψή του, αυτή η εξέλιξη δημιούργησε ένα πλαίσιο εμπιστοσύνης και σταθερότητας, πάνω στο οποίο μπορεί να ανθίσει και η καινοτομία.

Η αναγνώριση αυτής της σημαντικής συνεισφοράς του Solvency II είναι κρίσιμη για την κατανόηση του συνολικού πλαισίου. Η εμπιστοσύνη και η σταθερότητα που εισήχθησαν στην αγορά αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία μπορούν να οικοδομηθούν καινοτόμες λύσεις και προϊόντα.

Οι προκλήσεις της συμμόρφωσης

Ωστόσο, ο κ. Τυλλής δεν παραγνωρίζει τις σημαντικές προκλήσεις που συνοδεύουν την εφαρμογή του κανονιστικού πλαισίου. «Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η πολυπλοκότητα και οι απαιτήσεις συμμόρφωσης, λειτουργούν συχνά ανασταλτικά ειδικά για τις μικρές και μεσαίες ασφαλιστικές», επισημαίνει.

Η αναφορά στις μικρές και μεσαίες ασφαλιστικές εταιρείες είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αυτές συχνά δυσκολεύονται περισσότερο να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Solvency II λόγω περιορισμένων πόρων. Οι υποχρεώσεις για υποβολή αναφορών, τα stress tests, το ORSA (Own Risk and Solvency Assessment), το RSR (Regular Supervisory Report), το SFCR (Solvency and Financial Condition Report), και το DORA (Digital Operational Resilience Act) απορροφούν σημαντικούς πόρους.

Αυτοί οι πόροι, όπως επισημαίνει, θα μπορούσαν διαφορετικά να επενδυθούν σε τεχνολογία, νέα προϊόντα ή βελτιωμένες υπηρεσίες. Αυτή η παρατήρηση αναδεικνύει μία σημαντική διάσταση του προβλήματος: το κόστος ευκαιρίας της συμμόρφωσης.

Καινοτομία με υπευθυνότητα

Παρά τις προκλήσεις, ο κ. Τυλλής υιοθετεί μία θετική στάση απέναντι στο μέλλον. «Θεωρώ ότι το Solvency II δεν είναι εχθρός της καινοτομίας. Αντιθέτως, είναι ένα πλαίσιο που απαιτεί από εμάς να καινοτομήσουμε «με υπευθυνότητα», τονίζει.

Αυτή η προσέγγιση της «υπεύθυνης καινοτομίας» αποτελεί ίσως το κλειδί για την κατανόηση του πώς μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο κλάδος υπό το τρέχον κανονιστικό πλαίσιο. Το Solvency II υποχρεώνει τις ασφαλιστικές εταιρείες να τεκμηριώνουν, να αναλύουν και να κατανοούν βαθιά τους κινδύνους που συνοδεύουν κάθε καινοτομία.

Αυτή η απαίτηση, αν και αρχικά μπορεί να φαίνεται περιοριστική, μακροπρόθεσμα ενισχύει την ποιότητα και τη βιωσιμότητα των καινοτομιών. Η βαθιά κατανόηση των κινδύνων μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερα σχεδιασμένα προϊόντα και υπηρεσίες που όχι μόνο είναι καινοτόμα αλλά και αξιόπιστα.

Η πρόκληση της προσαρμογής

Σύμφωνα με τον κ. Τυλλή, «η πρόκληση λοιπόν, δεν είναι να αλλάξουμε το πλαίσιο, αλλά να μάθουμε να λειτουργούμε πιο ευέλικτα εντός του». Αυτή η άποψη αναδεικνύει τη σημασία της προσαρμοστικότητας και της ικανότητας των ασφαλιστικών εταιρειών να εξελίσσονται μέσα στα υπάρχοντα όρια.

Αντί να αντιμετωπίζουν το Solvency II ως εμπόδιο, οι εταιρείες μπορούν να το δουν ως μία ευκαιρία να αναπτύξουν νέες ικανότητες και προσεγγίσεις. Η ευελιξία στη λειτουργία και η δημιουργική προσέγγιση στην εφαρμογή των κανονισμών μπορεί να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ο ρόλος της τεχνολογίας

Ο κ. Τυλλής προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στο ρόλο που μπορεί να παίξει η τεχνολογία στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του Solvency II. «Αξιοποιώντας εργαλεία όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η ανάλυση δεδομένων και η αυτοματοποίηση, μπορεί να βοηθήσει στο να μειώσουμε το κανονιστικό βάρος και να απελευθερώσουμε χώρο για πραγματική καινοτομία», επισημαίνει.

Αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει πώς η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα μεταξύ των απαιτήσεων συμμόρφωσης και των στόχων καινοτομίας. Η χρήση τεχνητής νοημοσύνης για την αυτοματοποίηση των διαδικασιών αναφοράς, η ανάλυση μεγάλων όγκων δεδομένων για καλύτερη διαχείριση κινδύνων, και η αυτοματοποίηση ρουτινών εργασιών μπορεί να απελευθερώσει σημαντικούς πόρους.

Αυτοί οι απελευθερωμένοι πόροι μπορούν στη συνέχεια να επενδυθούν σε πραγματικά καινοτόμες δραστηριότητες, όπως η ανάπτυξη νέων προϊόντων, η βελτίωση της εμπειρίας των πελατών, ή η εξερεύνηση νέων επιχειρηματικών μοντέλων.

Προοπτικές και συμπεράσματα

Η άποψη του κ. Τυλλή προσφέρει μία ισορροπημένη και πραγματιστική εικόνα της σχέσης μεταξύ κανονιστικού πλαισίου και καινοτομίας στον ασφαλιστικό κλάδο. Αναγνωρίζοντας τόσο τα οφέλη όσο και τις προκλήσεις του Solvency II, προτείνει μία προσέγγιση που εστιάζει στην προσαρμοστικότητα και την έξυπνη χρήση της τεχνολογίας.

Το μήνυμά του είναι σαφές: το Solvency II δεν είναι απαραίτητα εμπόδιο στην καινοτομία, αλλά μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη υπεύθυνων και βιώσιμων καινοτομιών. Η επιτυχία θα εξαρτηθεί από την ικανότητα των ασφαλιστικών εταιρειών να προσαρμοστούν, να αξιοποιήσουν τη σύγχρονη τεχνολογία και να αλλάξουν την προσέγγισή τους απέναντι στη συμμόρφωση.

Για τον κυπριακό ασφαλιστικό κλάδο, αυτές οι απόψεις αποκτούν ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι εγχώριες εταιρείες επιδιώκουν να παραμείνουν ανταγωνιστικές σε ένα όλο και πιο πολύπλοκο κανονιστικό περιβάλλον, χωρίς να χάσουν την ικανότητά τους για καινοτομία και ανάπτυξη.

Η συζήτηση για τη σχέση μεταξύ κανονιστικού πλαισίου και καινοτομίας θα συνεχίσει να απασχολεί τον κλάδο, αλλά οι εποικοδομητικές προσεγγίσεις όπως αυτή του κ. Τυλλή δείχνουν ότι υπάρχουν δρόμοι για την επίτευξη ισορροπίας μεταξύ αυστηρής συμμόρφωσης και δημιουργικής καινοτομίας.